Караџиќ по 20 години откри како го фатиле (видео), по грешка на брат му, кој на мобилен го побарал од старата картица, која ја следил интерпол……
ХОРОСКОП КРАЈНИЧКИ
Пишува: Илија Бошков – Крајнички
Меѓународниот суд во Хаг го осуди Радовам Караџиќ на доживотен затвор. Истиот успеваше до 2008 година да се крие, да создаде нов идинтитет, нов лик. Но, грешката што ја направил сопствениот брат скапо го чинела. Имено, брат му го побарал од старата картица на мобилниот телефон, број кој го следел интерпол. Еве за неговото апсење што пренесува порталот https://www.kurir.rs/vesti/politika/3223999/kako-sam-se-maskirao-u-dabica-karadzic-posle-20-godina-otkrio-kako-je-ziveo-u-bekstvu-prevario-komsinicu-sa-sprata-koja-radi-u-interpolu-a-ovaj-kobni-detalj-ga-je-kostao-svega?fbclid=IwAR3qFJcDkOmlTu52Cy211ILg4uOcKVnf7FxK9QLnmfIB2Ph142Sd3ZJaaIk :
Радован Караџиќ го осудија на доживотен затвор за геноцид, злосторства против човештвото и кршење на законите и обичаите на војувањето, одлучи на Жалбениот совет на Хашкиот трибунал по жалбата. Тој беше уапсен во 2008 година, а целиот свет негодуваше поради Хашкиот бегалец кој се криел под псевдонимот д-р Драган Дабиќ и се појави на телевизија, давајќи разговори, и никој не се посемнева, кој се крие зад долга коса и сива брада.
Под лажно име, тој почна успеа да се создаде нова кариера, создаде мала заедница поддржувачи на здрав начин на живот, алтернативна медицина, но исто така еден вид на медитација познат како молчење. Тој нудел медицинска помош за астма, шеќерна болест, епилепсија и сексуална пречки.
Држел предавања низ цела Србија, настапите беа јавни. Тој имаше своја веб-страница, каде што беше објавен неговиот телефонски број, како и неговата е-адреса. Тој изгледаше како човек кој немаше што да крие, а тој, наводно, патувал надвор од земјата.
Всушност, тој живеел на улицата Јуриј Гагарин во Нов Белград, “локалните деца го викале Дедо Мраз, еден убав човек кој секогаш ќе запре и зборуваше со нив на патот до самопослуга,” што е опишано во книгата на Џулијан Борџер.
Инаку, една од неговите соседки на спратот била жена која работела за Интерпол и чија работа била да ја координира потрагата по меѓународни бегалци како Караџиќ.
Стекнал самодоверба, верувал во сигурноста на неговата маска, па одел слободно по улицата и почнал да го посетува барот “луда куќа”. Неговата маска на крајот ја откри грешката на неговиот брат Лука пролетта 2008 година. Тој го повикал Дабиќ од старата SIM картичка, по што следеле луѓе што го барале. Сомнителните податоци беа доставени до БИА.
Во мај, еден од нивните луѓе беше повикан да го испита примателот на повикот од оваа картичка. По некое време Караџиќ знаеше дека го следат.
Уапсен е во автобус, но без сведок
Во текот на ноќта на 18 јули 2008 година, на улицата Јурија Гагарин излезе еден човек познат како Драган Дабиќ. Тој имаше светло сина кошула и сламена шапка врз него. Тој носеше пластична кеса, една кеса за продавницата и ранец. Сето делуваше полно.
Отиде до блиската автобуска станица, каде што наскоро му се придружи еден човек – агент на БИА. Влегоа во автобус, Дабиќ седна напред, неговата сенка на неколку места во задниот дел. Во еден момент, четворица полицајци влегоа во автобусот – двјца напред, двајца во задниот дел. Тие се најдоа во средината, на луѓето во автобусот ги покажаа своите значки и бараа билети.
Старецот со сламена шапка побарал билет во џебот кога полицаецот го фатил за рака.
“Доктор Караџиќ?”, Праша полицаец.
“Не, Драган Дабиќ”, одговорил човекот.
“Не, Радован Караџиќ”, рече еден полицаец.
“Дали вашите претпоставени се свесни за тоа што го правите”, прашал човекот со сламена шапка.
“Да, тотално”, одговори тој.
Медиумите прво објавија дека Караџиќ бил уапсен на потег од Кошутњак до Топчидер. Потоа пристигна веста дека бил уапсен во Врачар и дека бил пронајден на Космај.
Инаку, имаше информации дека тој бил уапсен во мај 2007 година во Виена, каде што живеел со хрватски пасош под името Петар Глумац, како и дека австриската полиција разговарала со него за случај на самоубиство во областа каде што живеел, но дека тоа тие не го препознале.
Од друга страна, Караџиќ тврди дека бил уапсен на 18 јули 2008 година, а потоа бил три затворен. Сведоците од автобусот никогаш не биле пронајдени, како и возачите на автобуси. Интересно е дека сите транспортни компании, негирале дека во нивните возила бил уапсен тој ден.
Како станав Дабиќ
Караџиќ изјави во интервју за вестите кажа како тој одлучи да стане Дабиќ и како се маскирал.
“Проблемот во текот на моето бегство беше мојот лаптоп и сите електронски уреди што го имав. Сите беа во можност да се лоцираат на камерата термичка обработка на слика. Мојата безбедност се трудеше да обезбеди домување во урбаните области, кои биле во близина на банки, пошти, каде што има многу на компјутери.
Кога дојдовте во Србија?
– Кога Ѓинѓиќ беше убиен, а во исто време го донесе Законот за соработка на РС со Хашкиот трибунал, а потоа им се заблагодарив на луѓето кои ме чувааа и заврши соработката, бидејќи не сакав да ги инкриминира. Потоа почнав да живеам сам, излегував доцна ноќе, одев и купивав да јадам. Меѓутоа, полицијата почна да трага по “Земунскиот клан”, по нивните места за криење. Тие беа заинтересирани за станови каде што, наводно, никој живее. Затоа решив да им се покажам на моите соседи да видат дека некој “чичко” живее таму.
Се појавивте како Давид Дабиќ.
– Прво морав да ослабам од 112 килограми на 80. Почнав да носам друга облека, здолништа, широки кошули, сè што никогаш не сум го направил. Зборував екавски. Почнав да се интересирам за здрава исхрана, па налетав на неколку предавања и се вклучив во сето ова. Во тој момент ми снема пари, па почнав да предавам за здрава исхрана. Јас работев за некои компании, а потоа како консултант во неколку приватни лекарски канцеларии. Завршив курс по парапсихологија. Мојот учител беше еден многу необичен човек, талентиран. Тој ми го даде името Дејвид.
Ве уапсија во 2008 година. Што мислевте прво тогаш?
Знаев дека Хаг е збеснат бик. Дури и во авионот на владата на Србија, сфатив дека не сум особено важен за нив, освен како српска пропаганда, која ќе го едуцира, дека Србите, барем РС и нејзиниот народ, никогаш нема да закрепнат. На прво место, не сакав да се бранам самиот, туку сите Срби, затоа што ме бараат за тоа.
(Kurir.rs)
Споделете
20